Hoe zal een toekomst van 1.000 stablecoins er eigenlijk uitzien? Door te recreëren wat TradFi al heeft opgelost: universele interoperabiliteit tussen veel particuliere valuta. Wanneer dat gebeurt, verdwijnt fragmentatie en stopt de gebruiker met zich af te vragen wie hun dollar heeft uitgegeven, net zoals het in de bankwereld is: We leven al in een wereld van "meerdere stablecoins." Ze worden bankdeposito's genoemd. Een dollar bij Chase en een dollar bij Wells Fargo zijn niet dezelfde verplichting, ga verder dan FDIC-verzekering en het risicoprofiel verandert, toch behandelen we ze als identiek. Waarom? Omdat het systeem de uitgever wegabstraheert. Clearingnetwerken zoals ACH en Fedwire reconciliëren deze particuliere valuta constant op de achtergrond. Visa en Mastercard voegen een extra laag bovenop toe, waardoor uitgaven overal mogelijk zijn zonder te vragen welke bank de verplichting heeft. Die waargenomen eenheid komt van inwisselbaarheid, uitgavenmogelijkheden en naadloze interoperabiliteit, niet van een enkele winnaar die alles in beslag neemt. Stablecoins zullen hetzelfde pad volgen. Regelgeving zoals de GENIUS Act definieert reserves en inwisselregels, maar regelgeving alleen creëert geen verhandelbaarheid. Alleen infrastructuur doet dat, de on-chain equivalenten van ACH en handelsafwikkeling. We zijn vroeg. Vandaag zien we intra-uitgever interoperabiliteit (@m0, @Stablecoin, @Paxos, @Anchorage, @withAUSD) en de eerste pogingen tot cross-uitgever clearing (@ubyx_). Zal er een enkele neutrale laag ontstaan? Of meerdere concurrerende netwerken? De tijd zal het leren. Maar zodra gebruikers waarde kunnen verzenden, uitgeven en opslaan zonder te weten (of zich te bekommeren) of het USDC, PYUSD of iets anders is, valt het mentale model samen in één enkele waarheid: Het is gewoon geld. De uitgever vervaagt.